ΙΣΤΟΡΙΑ ΡΟΛΟΓΙΟΥ

Watch - jewellery

souris since 1932

 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ

    

Ηλιακά ρολόγια

Από τις πρώτες προσπάθειες εύρεσης του χρόνου ήταν τα ηλιακά ρολόγια. Μία κάθετη ράβδος έριχνε την σκιά της σε μία επιφάνεια που είχε χωριστεί σε ίσα τμήματα και ανέφερε δίπλα σε κάθε ένα την ώρα. Τα ηλιακά ρολόγια ήταν αρκετά διαδεδομένα από το 3500 π.Χ.. Φτηνά κι εύκολα στην κατασκευή αλλά φυσικά δούλευαν μόνο σε ηλιοφάνεια. Ένα από τα παλαιότερα βρέθηκε στην Αίγυπτο και χρονολογείται από το 800 π.X

 
Αστρολάβοι
Όποιος είχε λόγο να απαιτεί ακριβέστερο προσδιορισμό της ώρας απ' ότι του έδινε η εμπειρική παρατήρηση της θέσης του ήλιου, είχε στην διάθεσή του απλούς σχετικά αστρολάβους που τον βοηθούσαν μέρα και νύχτα να προσδιορίσει την ώρα με ακρίβεια λεπτού. Με κατάλληλη εκπαίδευση μπορούσε εκτός από την ώρα να βρίσκει κι ένα σωρό αστρολογικά στοιχεία, αρκεί βέβαια να μην είχε συννεφιά! Κάτι τέτοιο ενδιέφερε αρκετά τους αστρονόμους και τους αστρολόγους της εποχής που έδωσαν ώθηση στην σχεδίαση και κατασκευή αστρολάβων.

     
Υδραυλικά ρολόγια
Αρκετά ενδιαφέροντα και ειδικά για την εποχή τους είναι τα πρώτα ελληνικά ρολόγια που δούλευαν με νερό. Ο Αρχιμήδης και ο Κτησίβιος κατασκεύασαν αρκετά μοντέλα. Χρησιμοποιούνταν για αρκετά χρόνια και βοήθησαν και τις τηλεπικοινωνίες για συγχρονισμό σε καθορισμένες ώρες της ημέρας. Τα καλύτερα υδραυλικά ρολόγια δεν βασίζονταν απλά στην ροή του νερού μέσα από κάποιο στενό στόμιο αλλά λειτουργούσαν και με σταθερή πίεση του νερού σε ειδικά διαμορφωμένα δοχεία. Ιδιαίτερη προσοχή δίνονταν στην ποιότητα και την ακρίβεια κατασκευής των στομίων απ' όπου έρεε το νερό.

 
Κλεψύδρες
Από τις απλούστερες μορφές χρονομέτρων ήταν οι κλεψύδρες που λειτουργούσαν είτε με άμμο είτε με νερό. Η χωρητικότητά τους και η διάμετρος της οπής που επικοινωνούσαν τα δύο δοχεία καθόριζε τον χρόνο. Ο Πλάτωνας μάλιστα λέγεται ότι κατασκεύασε μια κλεψύδρα που λειτουργούσε και σαν ξυπνητήρι.

 
Αστρολάβος - εξάντας
Οι ναυτικοί είχαν πάντα την ανάγκη να μπορούν να προσδιορίζουν την θέση του πλοίου τους με την μέγιστη δυνατή ακρίβεια ώστε να μην χάνουν την πορεία τους. Σημαντικό βοήθημα σε αυτό ήταν η γνώση των άστρων και η παρατήρησή τους με τον αστρολάβο. Η λειτουργία ενός κοινού αστρολάβου είναι η μέτρηση του ύψους των ουρανίων σωμάτων, απ' τα οποία ανάλογα με την ώρα μπορεί να βρεθεί το γεωγραφικό πλάτος του παρατηρητή. Η μέτρηση του ύψους του πολικού αστέρα της Μεγάλης 'Αρκτου δίνει το γεωγραφικό πλάτος, και το ύψος του ήλιου και των άστρων δίνει την ώρα. Οι πρώτες αναφορές για την χρήση αστρολάβου είναι από τον Έλληνα αστρονόμο Ίππαρχο. Γνωστός έγινε ο αστρολάβος που χρησιμοποιούσε ο Απολλώνιος τον 3ο αιώνα αλλά και ο σφαιρικός αστρολάβος που χρησιμοποιούσε ο Εύδοξος τον 4ο αιώνα.

 

Το 1758 στην Αγγλία ο Τζ.Κάμπελ ανακαλύπτει τον σύγχρονο εξάντα.

 
Ημερολόγια
Όλοι οι λαοί ανέπτυξαν τα ημερολόγια τους και λόγω των εμφανών ατελειών τους χρησιμοποιούσαν διάφορα συστήματα για διορθώσεις. 'Αλλοι βασίστηκαν σε παρατηρήσεις της σελήνης και άλλοι διαίρεσαν τον χρόνο σε δώδεκα ίσα ή άνισα μέρη. Σαν χρονολογίες εκκίνησης οι Έλληνες χρησιμοποίησαν την πρώτη Ολυμπιάδα (776 π.Χ.), οι Ρωμαίοι την κτίση της Ρώμης (753 π.Χ.), οι Αιγύπτιοι την δυναστεία του Μένες, οι Ινδοί αρχικά από την «Saka Era» το 79 μ.Χ. και αργότερα με την αναθεωρημένη «Saka Era 1879 Caitra 1» από τις 22 Μαρτίου 1957 μ.Χ., οι Κινέζοι την δυναστεία του Χσία ξεκινώντας 2.698 χρόνια π.Χ., οι Σουμέριοι αντίστοιχο κατάλογο βασιλέων, οι Ινδοί το έπος του Γκιλγαμές, οι Χριστιανοί την γέννηση του Χριστού, οι Μουσουλμάνοι την Εγίρα το 622 μ.Χ., οι Εβραίοι το 3.761 π.Χ. και οι Μάγια το 3.113 π.Χ. Ο καλόγερος της Οξφόρδης και επιστήμονας Roger Bacon, τον 13ο αιώνα πρότεινε στον Πάπα την αλλαγή του χριστιανικού ημερολογίου αναγνωρίζοντας ότι άλλοι λαοί είχαν ακριβέστερο τρόπο μέτρησης του χρόνου.

 
Το σύστημα γραφής της αρίθμησης των Μάγια
Το ημερολόγιο των Μάγια ελάχιστα έμοιαζε με οποιαδήποτε άλλο γνωστό ημερολογιακό σύστημα άλλου λαού. Οι Μάγια όπως, και οι πρόγονοί τους Ολμέκοι, χρησιμοποίησαν ένα εντελώς ιδιαίτερο εικοσαδικό αριθμητικό σύστημα για την μέτρηση του χρόνου. Οι μεταγενέστεροι Αζτέκοι απλά το διατήρησαν αλλά μάλλον σε πολιτισμική παρακμή πια... Οι Μάγια είχαν εικοσαήμερο μήνα, 18 μήνες ετησίως (360 ημέρες) και μετά συνεχίζοντας ανά εικοσάδες έφταναν στην μέγιστη μονάδα τους το «αλαούτουν» που αντιπροσώπευε 23.040.000.000 ημέρες. Είχαν έναν ημερολογιακό κύκλο 52 χρόνων που προέκυπτε από συνδυασμό δύο ημερολογίων τους του χαάμπ και του τσολκίν. Επιγραφές που βρέθηκαν στην τοποθεσία Κιρίγκα αναφέρονται σε γεγονότα πριν από 90.000.000 χρόνια, άλλη επιγραφή αναφέρεται σε 400.000.000 χρόνια πριν! Εντυπωσιακές μονάδες μέτρησης χρόνου που χρησιμοποιούσαν ήταν το Καλαμπτούν 57.600.000 ημέρες αλλά και το Κιντσιλιτούν με 1.152.000.000 ημέρες! Σε μικρές μονάδες οι Μάγια χρησιμοποιούσαν για ώρα το 1/20 της ημέρας (1 ώρα και 12 λεπτά) και το αντίστοιχο λεπτό ήταν το 1/20 της ώρας τους δηλαδή 3,6 δικά μας λεπτά. Εκτός απ' αυτά είχαν υπολογίσει το πραγματικό ηλιακό έτος σε 365,242 ημέρες, το σεληνιακό έτος και το έτος της Αφροδίτης (224,7 ημέρες). (Ας αναφέρουμε ότι σήμερα η τεχνολογική μας εξέλιξη μας επιτρέπει να υπολογίζουμε το έτος σαν 365,2422 ημέρες!) Παράλληλα με το κανονικό τους ημερολόγιο χρησιμοποιούσαν κι ένα δεύτερο με 13 μήνες των 20 ημερών δηλαδή 260 ημερών, κρατώντας ημερολόγιο που αντιστοιχεί με τους κύκλους των ηλιακών κηλίδων που ακολουθούν τις ηλιακές μαγνητικές μεταπτώσεις. (οφείλονται στην διαφορά ταχύτητας περιστροφής των πόλων σε σχέση με τον ισημερινό του ήλιου) Το ημερολόγιο αυτό θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό μιας και οι μαγνητικές μεταπτώσεις της ηλιακής ακτινοβολίας μπορούσαν να υπολογιστούν ή και να προβλεφθούν κάνοντας γνωστές τις επιδράσεις του πάνω στους ανθρώπους. Υπολόγισαν την διάρκεια κύκλου των ηλιακών κηλίδων σε 68.302 ημέρες. Μετά από 20 τέτοιες περιόδους υπάρχει αναστροφή μαγνητικού πεδίου. Έτσι ήταν σε θέση να προβλέψουν την παρακμή τους μετά το 620 μ.Χ. όταν η έξαρση των μαγνητικών κηλίδων οδήγησε σε παρατεταμένη ξηρασία στην περιοχή τους αλλά και σε δραματική πτώση της ανθρώπινης γονιμότητας, παιδική θνησιμότητα κλπ. Βάση του ίδιου συστήματος υπολογισμού η επόμενη μεγάλη μαγνητική αναταραχή του μαγνητικού πεδίου του ήλιου που μπορεί να προκαλέσει εξίσου μεγάλη αντίδραση στο γήινο μαγνητικό πεδίο (ίσως και με καταστρεπτικές συνέπειες) υπολογίζεται από τους Μάγια το 2012. Ξεκίνησε το 3114 π.Χ. και με διάρκεια ενός «μπακτούν» 1.872.000 ημέρες θα τελειώσει το 2012. για περισσότερα: 'οι προφητείες των Μαγια' απ' τις εκδόσεις Έσοπτρο και στο site του ενός εκ των συγγραφέων του βιβλίου: Adrian Gilbert Οι Μάγια γνώριζαν την ύπαρξη των εξωτερικότερων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος Ουρανού και του Ποσειδώνα, ενώ οι αστρονόμοι του δικού μας πολιτισμού τους ανακαλύψανε το 1781 και 1846 αντίστοιχα.

 
Πλανητάριο του Αρχιμήδη
Ο Κικέρωνας αναφέρει εντυπωσιασμένος ότι ο Αρχιμήδης κατασκεύασε και χρησιμοποιούσε κάποιον μηχανισμό με τον οποίο έβρισκε ταυτόχρονα την θέση ήλιου, σελήνης και 6 πλανητών, αλλά οι περιγραφές που σώθηκαν είναι μόνο για την λειτουργία και όχι για την κατασκευή. Παρόμοιας σκοπιμότητας αλλά διαφορετικής τεχνολογίας συσκευές συναντάμε αρκετά αργότερα στην Ευρώπη την εποχή του Κοπέρνικου όταν οι τότε επιστήμονες προσπαθούσαν να φτιάξουν ένα μοντέλο κίνησης των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος αμφισβητώντας την κίνηση της γης... Είχαν φτιάξει κάποιες εντυπωσιακά πολύπλοκες κατασκευές που όμως αδυνατούσαν να δώσουν ακρίβεια μέχρι που το ηλιοκεντρικό πλανητικό μας σύστημα ξανάγινε ευρύτερα γνωστό.

 

Αστρολάβος» των Αντικυθήρων
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα της αρχαιότητας είναι ο επονομαζόμενος «Αστρολάβος των Αντικυθήρων» που τελικά αποδεικνύεται ότι δεν ήταν αστρολάβος αλλά αστρονομικός υπολογιστής, δηλαδή κάτι σαν ένα πλανητάριο σε μικρογραφία! Κάποιοι σφουγγαράδες τον βρήκαν το 1901 κοντά στα Αντικύθηρα σε ένα ναυάγιο ρωμαϊκής εποχής. Η διαδικασία ανέλκυσης των ευρημάτων του ναυαγίου κράτησε σχεδόν 6 μήνες με ανθρώπινες απώλειες έναν νεκρό και δύο μόνιμα ανάπηρους σφουγγαράδες που συνεργάστηκαν στην ανέλκυση. Αρκετά αργότερα, απ' το ναυάγιο ανασύρθηκαν μερικά ακόμα ευρήματα απ' τον γνωστό ερευνητή των βυθών Ζακ Υβ Κουστώ. Η χρήση του αντικειμένου παρέμεινε άγνωστη για χρόνια. Ο καθηγητής Στάης αντιλήφθηκε πρώτος την χρήση του και ο Ντήν Μέρριττ υπολόγισε την ηλικία του με βάση τον γραφικό χαρακτήρα των λέξεων πάνω στο μέταλλο, στον πρώτο αιώνα π.Χ. Στο ερευνητικό κέντρο Δημόκριτος ο καθηγητής Derek de Solla Piere από το πανεπιστήμιο του Yale και ο καθηγητής πυρηνικής φυσικής Χαράλαμπος Καράκαλος ενώνοντας τις δυνάμεις τους, εξέτασαν τον «αστρολάβο» με ακτίνες Χ και Γ και βρήκαν έναν εκπληκτικά περίπλοκο μηχανισμό απροσδόκητο για το 80 π.Χ. που χρονολογήθηκε τελικά η κατασκευή του. Είναι η πιο περίπλοκη γνωστή μηχανική κατασκευή μέχρι το 1200 μ.Χ.!  Ο μηχανισμός που βρέθηκε στα Αντικύθηρα έχει πάρα πολλά μεταλλικά κυκλικά γρανάζια τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο που να εξομοιώνεται η κίνηση κάποιων πλανητών. Ποιος και πώς το κατασκεύασε με τέτοιες αστρολογικές γνώσεις και κατασκευαστική ακρίβεια εκείνη την εποχή παραμένει μυστήριο. Η ανάλυση δείχνει ότι πρόκειται πολύ περισσότερο για αστρονομικό μηχανικό υπολογιστή και λιγότερο για έναν πιο περίπλοκο αστρολάβο. Στον αστρολάβο υπήρχαν 27 διαφορετικά γρανάζια τα οποία κινούταν ταυτόχρονα σύμφωνα με τις επιλογές μιας χειρολαβής. Όλα βρίσκονταν σε ξύλινο κουτί με πιθανότερες διαστάσεις 33 x 17 x 10 εκατοστά. Στο εμπρός μέρος υπήρχαν δύο ομόκεντροι δίσκοι με ενδείξεις ημερομηνίας σε σχέση με την θέση του ήλιου, και ημερομηνία σε σχέση με την σελήνη. Στην πίσω όψη υπήρχαν δύο δίσκοι. Ο ένας μετρούσε μέρες του σεληνιακού μήνα αλλά και τον υπολογισμό των εκλείψεων σελήνης. Ίσως αυτά φαίνονται απλά, αλλά αντίστοιχοι υπολογισμοί απαιτούν χρήση αριθμών με έξι δεκαδικά ψηφία!

 
Άλλη πρωτοποριακή τεχνική εφαρμογή ήταν η χρήση διαφορικού συστήματος κίνησης από μία είσοδο σε δύο εξόδους. Κατά την λειτουργία του διαφορικού η ταχύτητα περιστροφής της εισόδου ισούται με την διαφορά ταχυτήτων των εξόδων. Στον μηχανισμό των Αντικυθήρων το διαφορικό χρησιμοποιείται με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτρέπει τον συσχετισμό των συνοδικών δεδομένων με τα αστρικά! Με δεδομένα την κίνηση του ήλιου και της σελήνης, υπολογίζονται οι φάσεις της σελήνης. Τίποτε ανάλογο δεν ξανασυναντάμε σε οποιαδήποτε μηχανική κατασκευή μέχρι τον 19ο αιώνα! Ο Μαθηματικός Διονύσης Κριάρης μελέτησε και ανακατασκεύασε αντίγραφο του υπολογιστή των Αντικυθήρων, όπως είχε κάνει παλιότερα και ο καθηγητής Derek de Solla Piere. O Michael Wright από το Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου με την συνεργασία του Allan Bromley του πανεπιστημίου Sydney, μελέτησαν τον μηχανισμό με νέο τύπο ακτινοσκόπησης, γραμμική τομογραφία, και βρήκαν τις ακριβείς θέσεις των γραναζιών στο αρχικό σύστημα, καθώς και την πιθανότερη θέση και διάσταση των εξαρτημάτων που χάθηκαν. Με τα νέα δεδομένα συμπέρανε ότι ο μηχανισμός δεν αναπαραστούσε μόνο τις κινήσεις τού Ήλιου, του Ερμή, της Αφροδίτης και της Σελήνης, αλλά και του Άρη, του Δία και του Κρόνου!

Παρόμοιος μηχανισμός δεν έχει βρεθεί οπουδήποτε αλλού. Κοντά στο 500 μ.Χ. συναντάμε μια παρόμοια κατασκευή στο Βυζάντιο που μπορούσε να υπολογίζει με κάποιο μηχανισμό θέσεις ήλιου, σελήνης και πλανητών για ορισμένες γεωγραφικές θέσεις. Η κατασκευή του δείχνει αρκετά απλούστερη με μόλις 8 γρανάζια και ευτυχώς σώζεται σε σχετικά καλή κατάσταση στο Μουσείο επιστημών του Λονδίνου όπου μελετήθηκε και ανακατασκευάστηκε από την Τζ.Φίλντ και τον Μ.Ράιτ. Αρκετά αργότερα, κοντά στο 1200 μ.Χ., συναντάμε παρόμοια κατασκευή από Άραβες αστρονόμους που εξελίσσοντας την επιστήμη της αστρολογίας χρησιμοποίησαν αστρολάβους παρόμοιων λειτουργιών. Αρκετά αργότερα, μετά τον μεσαίωνα εμφανίζονται τα πρώτα ρολόγια, που επίσης είχαν μεγάλη πολυπλοκότητα γιατί προσπαθούσαν να μετρήσουν όχι την ώρα, αλλά σεληνιακές φάσεις και κινήσεις άλλων άστρων.

Ταξίμετρο

Ταξίμετρο ονομαζόταν ένα ειδικό καροτσάκι που με συνδυασμό μηχανισμού γραναζιών και δεικτών κατάφερνε να μετράει με ακρίβεια την απόσταση που διένυε. Έμοιαζε σαν ένα τραπεζάκι με ρόδες που στην πάνω του επιφάνεια υπήρχαν περιστρεφόμενοι δείκτες που έδειχναν σε κατάλληλα βαθμονομημένη κλίμακα την διανυθείσα απόσταση. Θεωρείται εφεύρεση του Ήρωνα αν και δεν αποκλείεται να τελειοποιήθηκε απ' αυτόν. Πριν από αυτό για την μέτρηση μεγάλων αποστάσεων χρησιμοποιούταν οι βηματιστές, άτομα που μετρώντας τα βήματά τους υπολόγιζαν την συνολική απόσταση.

Ψηφιακός υπολογιστής 1200 ετών
Σε αρκετούς λαούς χρησιμοποιήθηκαν διαφορετικά αριθμητικά συστήματα, και σε πολλά μεγέθη έχει παραμείνει σαν βάση το 12 ή το 60. Οι Μάγια χρησιμοποίησαν εικοσαδικό με τεράστια νούμερα (είχαν νούμερα σαν το 23.040.000.000 εκφρασμένα με ένα σύμβολο «αλαούτουν»!), αντίστοιχα νούμερα παρατηρούμε και σε Iνδικά έπη. Δυαδικό σύστημα όμως δεν συναντάμε πουθενά. Δείτε όμως την παρακάτω ιστορία: Βορειοδυτικά της Νέας Γουινέας βρίσκεται το νησί Apraphul. Εκεί βρέθηκε μία διάταξη με σχοινιά και τροχαλίες που δεν έδειχνε να εξυπηρετούσε τίποτε προφανές. Μετά από προσεκτικότερη ανάλυση αποδείχτηκε ότι αποτελούσε τμήμα του αρχαιότερου γνωστού ψηφιακού υπολογιστή. Η κατασκευή χρονολογείται γύρω στο 850 μ.Χ. Οι κάτοικοι του Apraphul ήταν ικανοί θαλασσοπόροι με καλοκατασκευασμένα σκάφη. Φαίνεται ότι για κάποιο λόγο χρησιμοποιούσαν δυαδικό σύστημα αρίθμησης όμοιο με αυτό των σημερινών υπολογιστών! Στην κατασκευή που βρέθηκε χρησιμοποιούταν κουτιά με οπές απ' τις οποίες έβγαιναν σκοινιά που ανάλογα με το μήκος τους δίνανε ένδειξη 0 ή 1. Με τρία κουτιά και τα μήκη σκοινιών τους μπορούσαν να εκφράσουν τα πρώτα 8 ψηφία του δεκαδικού μας συστήματος. δυαδικό 000 001 010 011 100 101 110 111 δεκαδικό 0 1 2 3 4 5 6 7 Xρησιμοποιώντας 10 κουτιά θα μπορούσαν να εκφραστούν 1024 αριθμοί. Στην συνέχεια φυσικά το επόμενο λογικό βήμα ήταν κουτιά που λειτουργούσαν σαν πύλες συγκεκριμένων λειτουργιών, όπως πύλες τύπου AND, OR, και αναστροφείς. Πολυπλέκτες και flip flop σαν μνήμες κατασκευαζόταν με συνδυασμούς των απλούστερων πυλών. Βρέθηκαν σε κάποια περιοχή σειρές των 8 κουτιών από κουτάκια flip flop. Δηλαδή μνήμη 8 bit! Μετά από αυτά υπήρχαν πύλες AND και OR σε λειτουργία καταχωρητών! Πιστεύεται ότι αυτός ο υπολογιστής είχε την δυνατότητα προγραμματισμού σε επίπεδο bit και byte βέβαια. Για να κινηθεί η τεράστια αυτή δέσμη σκοινιών με ακρίβεια, χρησιμοποιούταν εντατήρες για να τα κρατάνε τεντωμένα και ελέφαντες για να τα κινούν! Στην περιοχή βρέθηκαν αρκετά κόκαλα ελεφάντων που το πιστοποιούν. Ποιος κατασκεύασε αυτόν τον ψηφιακό υπολογιστή και τι υπολόγιζε παραμένει μυστήριο, ειδικά γι' αυτή την περιοχή του πλανήτη που δεν μας συνήθισε σε παρόμοιες εκπλήξεις, τουλάχιστον μέσα στην ιστορία όπως προς το παρόν την ξέρουμε. Επικεφαλής της αρχαιολογικής έρευνας ήταν ο Robert L. Ripley του Charles Fort College της Νέας Υόρκης. Ο ίδιος με την βοήθεια της επιστημονικής του ομάδας ανακατασκεύασε μεγάλο μέρος αυτού του πρωτότυπου υπολογιστή. Μπορείτε να δείτε την ανακατασκευή αυτή στο Tropical Museum of Marine Antiquities κοντά στην Σουμάτρα. Η παραπάνω ιστορία δημοσιεύτηκε στο Scientific American τον Απρίλιο του 1988 τεύχος 258 σελ.118-121, σαν πρωταπριλιάτικο αστείο (Apraphul - April fool) και σαν ευκαιρία για επίδειξη με μηχανικές αναλογίες της λογικής boole για υπoλογισμούς στο δυαδικό σύστημα. Παρ' όλα αυτά κατάφερε να ενσωματωθεί σε αρκετά σοβαρά έντυπα που αναφέρονται στην ιστορία των υπολογιστών!  Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 1642 για μια αριθμομηχανή πρόσθεσης και αφαίρεσης απ' τον Πασκάλ στην Γαλλία. Λίγο αργότερα το 1674 ο Γκ. Λάιμπνιτς έφτιαξε και αριθμομηχανή πολλαπλασιασμού διαίρεσης. Τελικά το 1937 ο Κ.Τσούζε φτιάχνει τον πρώτο ηλεκτρομηχανικό υπολογιστή και το 1945 οι Τζ. Έκερτ και Τζ. Μόκλι φτιάχνουν στις ΗΠΑ τον πρώτο ηλεκτρονικό υπολογιστή.

 
Σύγχρονα Ρολόγια
Τον 13ο αιώνα αναπτύχθηκαν τα πρώτα μηχανικά ρολόγια δαπέδου στην Ευρώπη αλλά η ακρίβεια τους ήταν περιορισμένη. Το 1500 ο Π.Χένλαϊν στην Γερμανία κατασκευάζει το πρώτο μηχανικό κουρδιστό ρολόι τσέπης. Η κατασκευή των σύγχρονων μηχανικών ρολογιών καθυστέρησε ιδιαίτερα γιατί όσοι το προσπαθούσαν είχαν σαν στόχο να αντιγράψουν την κίνηση των μεγαλύτερων πλανητών και ξεκινώντας με γεωκεντρικές αντιλήψεις πώς να βγάλουν άκρη. Γύρω στα 1700, η βασίλισσα της Αγγλίας Anne, θέλοντας να επεκτείνει την δυναμική του ισχυρού της ναυτικού, πρόσφερε 20.000 λίρες Αγγλίας σε όποιον θα ανακάλυπτε έναν τρόπο ώστε να υπολογίζεται με τη μέγιστη ακρίβεια το γεωγραφικό μήκος. Δέκα χρόνια αργότερα, ο ωρολογοποιός John Harrison, ανακάλυψε ότι για τον ακριβή προσδιορισμό του γεωγραφικού μήκους απαιτείται η ακριβής μέτρηση του χρόνου. Έτσι εφεύρε τον Ναυτικό Χρονομέτρη Harrison (Harrison Marine Chronometer) ο οποίος μετρούσε τον χρόνο με μεγάλη ακρίβεια και μετά από δοκιμές από γνωστούς θαλασσοπόρους όπως ο Captain Cook, κέρδισε το βραβείο της βασίλισσας και την πρωτοκαθεδρία στην κατασκευή του πρώτου ρολογιού ακριβείας. Τον επόμενο αιώνα με την πρόοδο της τεχνολογίας άρχισαν να πρωτοεμφανίζονται τα πρώτα ρολόγια χειρός, τα οποία φοριόταν μόνο από γυναίκες, ενώ οι άντρες χρησιμοποιούσαν μόνο ρολόγια τσέπης. Αυτή η κατάσταση ανατράπηκε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο όπου κατανοήθηκε η μεγάλη ανάγκη για τη συνέπεια στην ώρα και έτσι το ρολόι χειρός φορέθηκε και από τους άντρες.